ആസിഫയെന്ന വയലറ്റുപൂ…

വിടരും മുമ്പേ കൊഴിഞ്ഞ
വയലറ്റ് പൂവേ..
ലോകത്തിൻ കാഴ്ച്ചകൾ കണ്ടുണരാൻ നിനക്കിനി പുലരികളില്ല..

അല്ല!!!

നിൻ പുഞ്ചിരി കാണാൻ പുലരികൾക്കിനി ഭാഗ്യമില്ല..

നിന്നിതളുകളെ കുസൃതിയോടാ
ട്ടാൻ മന്തമാരുതനിനി യോഗമില്ല..

നിൻ വളർച്ചപ്പടവുകളിൽ
ആനന്ദ കണ്ണീരൊഴുക്കാൻ അമ്മപ്പൂവിനിനിയാവില്ല..

വെയിലേറ്റുവാടും നിൻ
അധരത്തെ തലോടുവാനിനി
മഴത്തുള്ളികൾക്കുമാവതില്ല..

നിൻ സുഗന്തമ്മൊത്തി ചുറ്റിലും നൃത്തമാടാനിനി വർണ്ണ
ശലഭങ്ങൾക്കുമാവില്ല… ഭയത്താലവയുടെ കുഞ്ഞിച്ചിറകുകളറ്റുപോയി..

നിൻ മധുവൂറ്റി,ഇതളുകൾ ചതച്ച കരിവണ്ടിൻകൂട്ടത്തെ ഭയന്ന് വിടരാൻ മടിച്ചൊരുപാട് വർണ്ണമൊട്ടുകൾ താനെ വാടിടുന്നു…

ചുറ്റിലും വാട്ടമാണിന്ന് …
മന്ദമാരുതൻ തൻ
സംഗീതമില്ല…
വെണ്ണിലാചന്ദ്രൻ തൻ പാൽപുഞ്ചിരിയില്ല …
നീ കൊഴിഞ്ഞതോർത്ത്
ലോകമേ വാടിടുന്നു…
പുതുപ്രതീക്ഷളില്ലാതെ തേങ്ങിടുന്നു…

പൂവേ.. നിനക്കെന്തു നഷ്ടം?
വിടർന്നുല്ലസ്സിച്ച് മറ്റൊരു മണ്ണിൽ
നീയിന്ന് സുരക്ഷിതയല്ലേ.?
നഷ്ടം ഭൂവിനും ഭൂ ലോകർക്കുമാണെ..
വിടരാൻ മടിച്ചൊരുപാട് മൊട്ടുകളുണ്ടേ….
നിന്നെപ്പോൽ കൊഴിയാനാണേൽ ഇനിയൊരു മൊട്ടും പൂവായ് വിടരാതിരിക്കട്ടെ….

സ്വഫിയ സലീം
ബത്ഹ ക്ലാസ്സ്റൂം
റിയാദ്,സഊദി അറേബ്യ